Via deze blog willen we familie, vrienden en iedereen die het leuk vindt om ons te volgen, op de hoogte houden van een geweldige reis die we komende zomer 2010 gaan maken. Op dit moment zit Berniek in Whistler, Canada. Leonie en ik waren van plan om komende zomer een reis naar de VS te gaan maken. De vorige reis was ons namelijk zeer goed bevallen. De blog van deze reis en de blog van de avonturen van Berniek in Canada kun je vinden hierboven. Aangezien Berniek dus al in de buurt is, hebben we onze plannen omgegooid en gaan we 13 juli richting Vancouver waar we een ongetwijfeld geweldige hereniging zullen hebben met Berniek. Daarna gaan we vier weken met z'n drietjes rondtrekken in Canada en het noordoosten van de VS. Op dit moment zijn we nog bezig met de route. Zodra die klaar is komt die uiteraard op deze blog te staan.
Kortom de komende maanden zullen we deze blog gaan vullen met al onze voorbereidingen. En tijdens de reis zullen we vrijwel dagelijks onze avonturen posten.
20 april 2010 - Voorlopige route
We zijn al een hele poos, lees maanden, geleden begonnen met een opzet voor onze reis. Maar toen gingen onze ouders opeens ook naar Canada en hadden zij de boeken nodig haha. In ieder geval hebben we op dit moment deze route bedacht. Ik heb hem ook op het Amerika forum gezet en al een paar goede tips gekregen dus hij gaat vast en zeker nog wel aangepast worden. Maar hier de voorlopige route:
13 juli Nederland - Vancouver
14 juli Vancouver
15 juli Vancouver
16 juli Vancouver-Whistler Shannon Falls (watervallen) Squamish Brandywine Falls
17 juli Whister – Clearwater Whistler Mountain
18 juli Clearwater – Jasper Wells Gray Provincial Park, Mount Robson
19 juli Jasper Mount Edith Cavell, Path of Glacier Loop,
20 juli Jasper Pyramid Lake, Edith Lake, Maligne Lake, Medicine Lake
21 juli Jasper - Canmore (o.i.d.) Athabasca Falls, Columbia Icefield Centre
22 juli Canmore (o.i.d.) Lake Louise,Lake Moraine,Johnston Canyone,
Ink Pots ,Kootenay National Park,Olive Lake
23 juli Canmore – St. Mary Head Smashed In Buffalo Jump
24 juli St. Mary – West Glacier Glacier National Park,Going to the sun Road
25 juli West Glacier- Missoula Flathead Valley, National Bison Range
26 juli Missoula - Yellowstone Virginia City
27 juli Yellowstone Mammoth Hot Spring, Grand Canyon
28 juli Yellowstone Grand Prismatic Spring, Old Faithful Geyser
29 juli Yellowstone
30 juli Yellowstone - Jackson Grand Teton National Park,Jackson;
31 juli Jackson – Carey Idaho Falls, Craters of the Moon
1 aug Carey – Boise of verder naar Oregon
2 aug Boise - Bend
3 aug Bend – Newport Sisters (three sisters)
4 aug Newport - Portland
5 aug Portland Columbia River Gorge
6 aug Portland - Packwood Mount St. Helens
7 aug Packwood - Aberdeen Mount Rainier
8 aug Aberdeen – Forks Hoh Rainforest, Rialto Beach (zeesterren)
9 aug Forks – Port Angeles Olympic National Park
10 aug Port Angeles – Port Townsend Mooi stadje met Victoriaanse huizen
11 aug Port Townsend- Vancouver
12 aug Vancouver – Nederland
Ohja er staat van alles achter. Dat is meer voor ons om in ieder geval te weten wat er allemaal te doen is. Als iemand die dit leest ook tips heeft: ze zijn van harte welkom!
13 juli Nederland - Vancouver
14 juli Vancouver
15 juli Vancouver
16 juli Vancouver-Whistler Shannon Falls (watervallen) Squamish Brandywine Falls
17 juli Whister – Clearwater Whistler Mountain
18 juli Clearwater – Jasper Wells Gray Provincial Park, Mount Robson
19 juli Jasper Mount Edith Cavell, Path of Glacier Loop,
20 juli Jasper Pyramid Lake, Edith Lake, Maligne Lake, Medicine Lake
21 juli Jasper - Canmore (o.i.d.) Athabasca Falls, Columbia Icefield Centre
22 juli Canmore (o.i.d.) Lake Louise,Lake Moraine,Johnston Canyone,
Ink Pots ,Kootenay National Park,Olive Lake
23 juli Canmore – St. Mary Head Smashed In Buffalo Jump
24 juli St. Mary – West Glacier Glacier National Park,Going to the sun Road
25 juli West Glacier- Missoula Flathead Valley, National Bison Range
26 juli Missoula - Yellowstone Virginia City
27 juli Yellowstone Mammoth Hot Spring, Grand Canyon
28 juli Yellowstone Grand Prismatic Spring, Old Faithful Geyser
29 juli Yellowstone
30 juli Yellowstone - Jackson Grand Teton National Park,Jackson;
31 juli Jackson – Carey Idaho Falls, Craters of the Moon
1 aug Carey – Boise of verder naar Oregon
2 aug Boise - Bend
3 aug Bend – Newport Sisters (three sisters)
4 aug Newport - Portland
5 aug Portland Columbia River Gorge
6 aug Portland - Packwood Mount St. Helens
7 aug Packwood - Aberdeen Mount Rainier
8 aug Aberdeen – Forks Hoh Rainforest, Rialto Beach (zeesterren)
9 aug Forks – Port Angeles Olympic National Park
10 aug Port Angeles – Port Townsend Mooi stadje met Victoriaanse huizen
11 aug Port Townsend- Vancouver
12 aug Vancouver – Nederland
Ohja er staat van alles achter. Dat is meer voor ons om in ieder geval te weten wat er allemaal te doen is. Als iemand die dit leest ook tips heeft: ze zijn van harte welkom!
19 mei 2010 - Plannen
Het plannen is een beetje stil komen te staan de laatste tijd. Terwijl we nog wel wat moeten regelen.
Maar we hebben al wel het eerste hotel geboekt. Toen we de reis zo'n beetje rond hadden wilden we gelijk Yellowstone boeken maar alles was al vol. De laatste tijd ben ik blijven kijken en opeens waren er twee nachten vrij! Die hebben we gelijk vast gelegd. We gaan twee nachten verblijven in de Canyon Logde en daar hebben we een Pioneer Cabin geboekt. Nu de andere twee nachten nog.
Verder zijn we aan het kijken voor de auto. Het moet wel een grote zijn, niet omdat we er met z'n drieën in moeten maar omdat er ook voor drie personen bagage in moet... ;)
Maar tja die auto's zijn natuurlijk ook een stuk duurder. En met de euro op een all time low wordt dit een duurdere vakantie dan we van te voren hadden verwacht. Jammer maar we maken er wel iets geweldigs van natuurlijk!
Maar we hebben al wel het eerste hotel geboekt. Toen we de reis zo'n beetje rond hadden wilden we gelijk Yellowstone boeken maar alles was al vol. De laatste tijd ben ik blijven kijken en opeens waren er twee nachten vrij! Die hebben we gelijk vast gelegd. We gaan twee nachten verblijven in de Canyon Logde en daar hebben we een Pioneer Cabin geboekt. Nu de andere twee nachten nog.
Verder zijn we aan het kijken voor de auto. Het moet wel een grote zijn, niet omdat we er met z'n drieën in moeten maar omdat er ook voor drie personen bagage in moet... ;)
Maar tja die auto's zijn natuurlijk ook een stuk duurder. En met de euro op een all time low wordt dit een duurdere vakantie dan we van te voren hadden verwacht. Jammer maar we maken er wel iets geweldigs van natuurlijk!
3 juni 2010 - Auto gehuurd
We hebben een auto gehuurd. Dat viel nog niet mee. Via usareisen.de hadden we een mooie auto gezien bij Avis. Helaas kon dit niet doorgaan omdat we 29 dagen een auto nodig hebben en je bij Avis maar 28 dagen een auto mag huren. We hebben nu een grote auto gehuurd bij Alamo. We halen hem meteen op wanneer we geland zijn op het vliegveld in Vancouver. Dan rijden we naar Berniek haar huis en daar verblijven we de eerste 3 nachten.
Het zal ongeveer een auto worden zoals deze. Met twee achterbanken waarvan we de laatste kunnen neerklappen. Omdat we met z'n drieën zijn, hebben we veel koffers en deze kunnen we dan achterin de auto goed kwijt.
Ik ben erg benieuwd welke auto we precies krijgen. Het duurt nu niet lang meer. Nog 1 maand, 1 week en 3 dagen en we zijn weer met z'n drieën bij elkaar!! En dan heerlijk een maand rondreizen door Canada en Amerika!!
Het zal ongeveer een auto worden zoals deze. Met twee achterbanken waarvan we de laatste kunnen neerklappen. Omdat we met z'n drieën zijn, hebben we veel koffers en deze kunnen we dan achterin de auto goed kwijt.
Ik ben erg benieuwd welke auto we precies krijgen. Het duurt nu niet lang meer. Nog 1 maand, 1 week en 3 dagen en we zijn weer met z'n drieën bij elkaar!! En dan heerlijk een maand rondreizen door Canada en Amerika!!
13 juni 2010 - Twilight als voorbereiding
Een van de plekken waar we tijdens onze rondreis naar toe gaan, is Forks, Washington. Dit is de plek waar de Twilight boeken van Stephenie Meyer plaatsvinden. De Twilight boeken en films zijn razend populair hier in Canada en ik geloof zo ongeveer over de hele wereld. Dus zei Sandra mij dat ze de boeken had aangeschaft en ik ze ook maar moest lezen.
Nou was ik nooit zo enthousiast over de Twilight hysterie. Maar eigenlijk iedereen om mij heen in Whistler had de boeken gelezen en de films gezien. Dat plus Sandra's aansporing en het feit dat ik een biebpas heb hier in New Westminster, heeft mij overtuigd om het toch maar te proberen.
Het was natuurlijk makkelijker geweest om gewoon de film te kijken via internet, maar ik weet ook: boeken zijn altijd beter dan films.
Dus een week geleden begon ik twijfelachtig aan het eerste boek: Twilight. In het begin was het lastig om in het verhaal te komen en heb ik bijna opgegeven. Maar toch ging ik door en op een gegeven moment besef je zelf niet meer dat je zo opgaat in het verhaal! Toen ik deel 1 na twee dagen uit had, racete ik naar de bieb om te zien dat deel 2 uitgeleend was. Balen! Inmiddels heb ik deel 2 New Moon uit en ben ik begonnen in het derde boek: Eclipse.
Als ik echt klaar ben met de boeken wil ik toch ook nog de films gaan kijken, want zij moeten gedeeltelijk ook gefilmd zijn in Vancouver en omgeving. Het is natuurlijk super om te kijken of je dingen herkent, in de film maar ook straks in Forks.
Een heel leuke manier om je voor te bereiden op een rondreis!
Nou was ik nooit zo enthousiast over de Twilight hysterie. Maar eigenlijk iedereen om mij heen in Whistler had de boeken gelezen en de films gezien. Dat plus Sandra's aansporing en het feit dat ik een biebpas heb hier in New Westminster, heeft mij overtuigd om het toch maar te proberen.
Het was natuurlijk makkelijker geweest om gewoon de film te kijken via internet, maar ik weet ook: boeken zijn altijd beter dan films.
Dus een week geleden begon ik twijfelachtig aan het eerste boek: Twilight. In het begin was het lastig om in het verhaal te komen en heb ik bijna opgegeven. Maar toch ging ik door en op een gegeven moment besef je zelf niet meer dat je zo opgaat in het verhaal! Toen ik deel 1 na twee dagen uit had, racete ik naar de bieb om te zien dat deel 2 uitgeleend was. Balen! Inmiddels heb ik deel 2 New Moon uit en ben ik begonnen in het derde boek: Eclipse.
Als ik echt klaar ben met de boeken wil ik toch ook nog de films gaan kijken, want zij moeten gedeeltelijk ook gefilmd zijn in Vancouver en omgeving. Het is natuurlijk super om te kijken of je dingen herkent, in de film maar ook straks in Forks.
Een heel leuke manier om je voor te bereiden op een rondreis!
26 juni 2010 - Route en andere zaken
De route is nu wel definitief. In ieder geval de plaatsen waar we gaan overnachten. Wat we allemaal gaan doen elke dag dat staat niet vast.
Hieronder de route op een kaart. Het blauwe gedeelte is Canada en het groene de Verenigde Staten. De verandering met de oude route is dat we ervoor gekozen hebben om niet langs de kust te gaan net voor Portland. We blijven liever een dag extra in Portland om daar van alles te doen.
Verder hebben we weer wat hotels vastgelegd. Gelukkig hebben we ook de laatste twee nachten bij Yellowstone geboekt. Dat viel nog niet mee. Vrijwel alles wat te betalen is, was al vol dus alleen de duurdere motels bleven over. Tja en dat laat ons budget niet echt toe. Gelukkig waren er ook nog een aantal motels die je via mail (tja helaas geen gemakkelijk online reserveringsysteem) kon vragen om beschikbaarheid. En er was er nog een die twee dagen een kamer had.
Verder zijn we weer goed bezig op Priceline.
We hebben al:
een hotel in Missoula, Montana
een hotel in Boise, Idaho
en een hotel in Bend, Oregon
En we zijn nog met drie biedingen bezig.
Hieronder de route op een kaart. Het blauwe gedeelte is Canada en het groene de Verenigde Staten. De verandering met de oude route is dat we ervoor gekozen hebben om niet langs de kust te gaan net voor Portland. We blijven liever een dag extra in Portland om daar van alles te doen.
Verder hebben we weer wat hotels vastgelegd. Gelukkig hebben we ook de laatste twee nachten bij Yellowstone geboekt. Dat viel nog niet mee. Vrijwel alles wat te betalen is, was al vol dus alleen de duurdere motels bleven over. Tja en dat laat ons budget niet echt toe. Gelukkig waren er ook nog een aantal motels die je via mail (tja helaas geen gemakkelijk online reserveringsysteem) kon vragen om beschikbaarheid. En er was er nog een die twee dagen een kamer had.
Verder zijn we weer goed bezig op Priceline.
We hebben al:
een hotel in Missoula, Montana
een hotel in Boise, Idaho
en een hotel in Bend, Oregon
En we zijn nog met drie biedingen bezig.
9 juli 2010 - Inhuldiging Oranje
Oranje doet het goed op het WK en dat is mooi, heel erg mooi alleen op dit moment even niet voor ons. Dinsdag zal de inhuldiging plaatsvinden, of ze nu winnen of niet. Dinsdag is ook de dag dat wij vliegen en met de trein naar Schiphol wilden... De NS heeft een andere dienstregeling dan normaal, de treinen rijden bijvoorbeeld niet meer rechtstreeks naar Schiphol. Er worden meer mensen in Amsterdam verwacht dan met Koninginnedag dus de treinen zullen bomvol zitten.
Om met koffers tussen al die uitzinnige voetbalfans te moeten lopen, zagen we niet echt zitten. We hebben dus gisteravond maar besloten om maandag alvast naar Schiphol te reizen. We hebben weer een kamer geboekt in het CitizenM hotel op Schiphol. Hier hebben we twee jaar geleden ook geslapen en dat is ons toen prima bevallen.
We hebben nu geen 'reisstress' naar Schiphol meer. Wel hebben we een dag minder om ons voor te bereiden en dus moeten we ons nu iets meer haasten maar dat komt ook wel goed. Berniek wacht al op ons, we hebben gisteren nog even geskyped. Het is erg warm in Vancouver (net als hier in Nederland) en wij nemen haar korte broeken mee. Maar natuurlijk vinden we het ook superleuk om elkaar eindelijk weer te zien!!
Om met koffers tussen al die uitzinnige voetbalfans te moeten lopen, zagen we niet echt zitten. We hebben dus gisteravond maar besloten om maandag alvast naar Schiphol te reizen. We hebben weer een kamer geboekt in het CitizenM hotel op Schiphol. Hier hebben we twee jaar geleden ook geslapen en dat is ons toen prima bevallen.
We hebben nu geen 'reisstress' naar Schiphol meer. Wel hebben we een dag minder om ons voor te bereiden en dus moeten we ons nu iets meer haasten maar dat komt ook wel goed. Berniek wacht al op ons, we hebben gisteren nog even geskyped. Het is erg warm in Vancouver (net als hier in Nederland) en wij nemen haar korte broeken mee. Maar natuurlijk vinden we het ook superleuk om elkaar eindelijk weer te zien!!
12 juli 2010 - Vertrek
We zijn bijna klaar voor vertrek. De koffers zijn gepakt. Ik ben al tig keer op en neer gelopen omdat ik toch iets vergeten was. Leonie en ik hangen constant aan de telefoon om nog dingetjes te bespreken. Het is gewoon veel te warm om nu koffers in te pakken.
Om half 6 gaan we met de trein. Als we daar maar eenmaal in zitten.....
temperatuur: 26 graden en gaat weer omhoog na een onweerstorm
Om half 6 gaan we met de trein. Als we daar maar eenmaal in zitten.....
temperatuur: 26 graden en gaat weer omhoog na een onweerstorm
13 juli 2010 - Schiphol
We hebben vannacht geslapen in het CitizenM hotel op Schiphol. Het was weer een heerlijk bed en de kamer was nog steeds erg hip en mooi. We keken dit keer uit op een landingsbaan en dat was wel leuk om te zien.
We gaan nu uitchecken en lopen zo naar Schiphol toe. We gaan daar nog even wat winkelen en dan kijken hoe laat we kunnen inchecken. En dan is het bijna zover! We vliegen naar Vancouver!! Berniek here we come!!
We gaan nu uitchecken en lopen zo naar Schiphol toe. We gaan daar nog even wat winkelen en dan kijken hoe laat we kunnen inchecken. En dan is het bijna zover! We vliegen naar Vancouver!! Berniek here we come!!
13 juli 2010 - New Westminster
We zijn er!
Vanochtend dus zoals gezegd zijn we naar Schiphol gegaan en vroeg ingecheckt. Daarna door de douane en toen konden we een aantal uren onzelf vermaken. Na even gewinkeld te hebben, beide een boek gekocht, kwamen we bij een nieuw stuk: Holland Boulevard. Heerlijke zitplekken daar dus daar konden we wel relaxen.
De vlucht ging na een kleine vertraging, het was nogal druk op Schiphol, zonder problemen. Alleen kreeg ik natuurlijk een pastaschelp met spinaziesaus over mijn shirt heen. Na de landing snel door, want Berniek was aan het wachten en we waren al te laat. De douane ging prima geen problemen, maar het duurde wel een hele tijd voordat mijn koffer kwam. Ik begon me al een beetje zorgen te maken.
Maar uiteindelijk daar stond ze: BERNIEK
Berniek moest nog wat eten dus dat hebben we even gedaan en daarna zijn we onze auto op gaan halen. Nou ja auto...... een mega auto welteverstaan. We hebben een megagroot wit gevaarte: een Dodge minivan.
Met geblindeerde ramen achter zodat prinses B onopvallend achterin kan zitten.
Na de tomtom ingesteld te hebben zijn we op weg gegaan naar New Westminster en na een half uur rijden kwamen we aan. Leuk om nu eens het huis in het echt te zien. We zitten nu op de bank bij te kletsten. Net alsof we elkaar gisteren nog gezien hebben. Zometeen slapen en morgen vroeg weer op.
kilometers:7701 km voor de vlucht en nog een aantal in kilometers naar Berniek haar huis
overnachting: bij Berniek
temperatuur:19 graden bij aankomst
Vanochtend dus zoals gezegd zijn we naar Schiphol gegaan en vroeg ingecheckt. Daarna door de douane en toen konden we een aantal uren onzelf vermaken. Na even gewinkeld te hebben, beide een boek gekocht, kwamen we bij een nieuw stuk: Holland Boulevard. Heerlijke zitplekken daar dus daar konden we wel relaxen.
De vlucht ging na een kleine vertraging, het was nogal druk op Schiphol, zonder problemen. Alleen kreeg ik natuurlijk een pastaschelp met spinaziesaus over mijn shirt heen. Na de landing snel door, want Berniek was aan het wachten en we waren al te laat. De douane ging prima geen problemen, maar het duurde wel een hele tijd voordat mijn koffer kwam. Ik begon me al een beetje zorgen te maken.
Maar uiteindelijk daar stond ze: BERNIEK
Berniek moest nog wat eten dus dat hebben we even gedaan en daarna zijn we onze auto op gaan halen. Nou ja auto...... een mega auto welteverstaan. We hebben een megagroot wit gevaarte: een Dodge minivan.
Met geblindeerde ramen achter zodat prinses B onopvallend achterin kan zitten.
Na de tomtom ingesteld te hebben zijn we op weg gegaan naar New Westminster en na een half uur rijden kwamen we aan. Leuk om nu eens het huis in het echt te zien. We zitten nu op de bank bij te kletsten. Net alsof we elkaar gisteren nog gezien hebben. Zometeen slapen en morgen vroeg weer op.
kilometers:7701 km voor de vlucht en nog een aantal in kilometers naar Berniek haar huis
overnachting: bij Berniek
temperatuur:19 graden bij aankomst
14 juli 2010 - Shoppen
Vanmorgen zijn we al vroeg opgestaan. Tegen half 9 vertrokken wij in de richting van Seattle, Washington. Hiervoor moesten we natuurlijk eerst nog de grens oversteken! En dat is niet zoals je in Nederland de grens naar Duitsland overgaat. Nee, we moesten natuurlijk eerst in de rij staan met de auto. Toen werden onze paspoorten gecontroleerd en het nummerbord van de auto. Vervolgens moesten wij de auto aan de kant zetten en een kantoortje binnen. Daar moesten we formulieren invullen die in onze paspoorten geniet werden. Toen nog digitale vingerafdrukken, foto's en de betaling van $6 per persoon, en we mochten officieel de grens over. Op naar de outletstore!
Aangekomen bij Seattle Premium Outlets hebben we fijn gewinkeld. Spijkerbroeken, shirtjes, Leonie een nieuw horloge. Ook hebben we daar wat gegeten. Maar heel geweldig was het niet en we waren dus al snel klaar. Dus zijn we terug gereden naar een andere aantal outlet winkels die we tegen waren gekomen. Helaas stelde dat nog minder voor. Dan maar dineren en boodschappen doen, want dat moet ook!
Bij de grens op de terugweg werden we misschien nog wel meer ondervraagt. Vooral ik, omdat ik tijdelijk in Canada woon moest precies vertellen wat ik had gekocht.
Inmiddels is het hier kwart over 11 in de avond, Sandra en Leonie zijn uitgeteld. Ik heb natuurlijk geen last van tijdsverschil dus ben ik wat minder moe. Ik ga me nog even douchen en dan morgen Vancouver bekijken. Tot morgen!
kilometers: 322 km
overnachting: bij Berniek
temperatuur: 23 graden
Aangekomen bij Seattle Premium Outlets hebben we fijn gewinkeld. Spijkerbroeken, shirtjes, Leonie een nieuw horloge. Ook hebben we daar wat gegeten. Maar heel geweldig was het niet en we waren dus al snel klaar. Dus zijn we terug gereden naar een andere aantal outlet winkels die we tegen waren gekomen. Helaas stelde dat nog minder voor. Dan maar dineren en boodschappen doen, want dat moet ook!
Bij de grens op de terugweg werden we misschien nog wel meer ondervraagt. Vooral ik, omdat ik tijdelijk in Canada woon moest precies vertellen wat ik had gekocht.
Inmiddels is het hier kwart over 11 in de avond, Sandra en Leonie zijn uitgeteld. Ik heb natuurlijk geen last van tijdsverschil dus ben ik wat minder moe. Ik ga me nog even douchen en dan morgen Vancouver bekijken. Tot morgen!
kilometers: 322 km
overnachting: bij Berniek
temperatuur: 23 graden
15 juli 2010 - Vancouver
Vanmorgen zijn we richting Vancouver gereden. Daar hebben we geparkeerd in Gastown want we wilden de stoomklok, Chinatown en Canada Place bekijken. Vlakbij de parkeerplaats was stond de stoomklok. Iets kleiner dan verwacht maar wel erg leuk om te zien. Elk kwartier fluit hij waarbij veel stoom vrij komt. Ondertussen zie je ook kleine rookpluimpjes uit de klok komen.
Daarna zijn we doorgelopen naar Chinatown. De toegangspoort was gigantisch groot maar verder viel het een beetje tegen. Er liepen erg veel zwevers en vage figuren. We zijn nog wel in een hele mooie Chinese tuin geweest, de dr. Sun Yat Sen Garden. Erg mooi zo midden in de grote stad een rustige plek.
Daarna op weg naar Canada Place. Dit is gebouwd voor de Expo van 1986. Het is een groot gebouw dat lijkt op een schip. Hiervandaan keken we mooi uit op de zee. Er daalden en stegen vele watervliegtuigjes, dat was leuk om te zien.
Toen op weg naar Stanley Park. Hier hebben we de totempalen bekeken. Dit waren replica's van de totempalen die er ooit gestaan moeten hebben. Daarna verder door het park gereden maar niet meer ergens gestopt. We wilden namelijk ook nog graag naar Capilano Suspension Bridge.
De Capilano Suspension Bridge is een hele happening op zich. De entree is behoorlijk duur maar het is het wel waard. In het begin wordt de geschiedenis van de brug verteld. De mensen die er werken dragen allemaal de oude kleding van toen. Ondertussen kun je stempels verzamelen en aan het eind krijg je dan een award 'you made it!'. De brug zweeft over een diep dal en gaat erg heen en weer door iedereen die erover loopt. Je hebt wel een prachtig uitzicht. Aan de andere kant van de brug kun je nog een tree top adventure lopen. Dit was een tocht hoog in de bomen over verschillende hangbruggen. Vanuit hier had je een mooi uitzicht.
Daarna gegeten bij de Ihop en nu zijn we alles aan het pakken want morgen vertrekken we richting Whistler.
kilometers: 62 km
overnachting: bij Berniek
temperatuur: 25C
Daarna zijn we doorgelopen naar Chinatown. De toegangspoort was gigantisch groot maar verder viel het een beetje tegen. Er liepen erg veel zwevers en vage figuren. We zijn nog wel in een hele mooie Chinese tuin geweest, de dr. Sun Yat Sen Garden. Erg mooi zo midden in de grote stad een rustige plek.
Daarna op weg naar Canada Place. Dit is gebouwd voor de Expo van 1986. Het is een groot gebouw dat lijkt op een schip. Hiervandaan keken we mooi uit op de zee. Er daalden en stegen vele watervliegtuigjes, dat was leuk om te zien.
Toen op weg naar Stanley Park. Hier hebben we de totempalen bekeken. Dit waren replica's van de totempalen die er ooit gestaan moeten hebben. Daarna verder door het park gereden maar niet meer ergens gestopt. We wilden namelijk ook nog graag naar Capilano Suspension Bridge.
De Capilano Suspension Bridge is een hele happening op zich. De entree is behoorlijk duur maar het is het wel waard. In het begin wordt de geschiedenis van de brug verteld. De mensen die er werken dragen allemaal de oude kleding van toen. Ondertussen kun je stempels verzamelen en aan het eind krijg je dan een award 'you made it!'. De brug zweeft over een diep dal en gaat erg heen en weer door iedereen die erover loopt. Je hebt wel een prachtig uitzicht. Aan de andere kant van de brug kun je nog een tree top adventure lopen. Dit was een tocht hoog in de bomen over verschillende hangbruggen. Vanuit hier had je een mooi uitzicht.
Daarna gegeten bij de Ihop en nu zijn we alles aan het pakken want morgen vertrekken we richting Whistler.
kilometers: 62 km
overnachting: bij Berniek
temperatuur: 25C
16 juli 2010 - Whistler
We zijn vertrokken uit Vancouver!
De laatste dingen ingepakt, afscheid genomen van Inger, het huisgenootje van Berniek, en we konden op weg. Berniek moest nog wel even langs de bank om haar cheque te cashen die ze had gekregen voor haar damage deposit. Maar toen konden we toch eindelijk gaan.
De Sea to Sky Highway naar Whistler dus. Deze weg gaat van Vancouver naar Whistler en is helemaal opgeknapt voor de Olympische Spelen. Hij gaat dus letterlijk van de zee tot aan de bergen. Het is een mooie weg en vooral de bergen met nog best veel sneeuw erop zien er natuurlijk heel mooi uit. Onderweg zijn we nog gestopt bij Shannon Falls Provincial Park. Het was maar een hele kleine wandeling naar de waterval. Onze eerste en er zullen er ongetwijfeld nog vele volgen! Squamish hebben we maar gewoon naast ons laten liggen. We zijn daarna nog wel even bij de Brandywine Falls gestopt maar hebben alleen even rondgekeken.
En daarna was het dus eindbestemming Whistler! Eerst even langs Creekside, want daar heeft Berniek een aantal maanden in een paar hotels gewerkt. Wel grappig haar reactie, want Berniek kent deze omgeving alleen in de sneeuw en het zag er natuurlijk nu heel anders uit.
Daarna naar de Whistler Village Inn and Suites waar we zouden slapen. De kamer was nog niet klaar maar we konden al wel parkeren. We sliepen niet in het hoofdgebouw maar in de Powder Lodge twee hotels verder. Aangezien we nog niet naar onze kamer konden zijn we eerst Whistler Village in gegaan. Aan de achterkant van ons hotel had je gelijk de wandelpromenade dus dat was echt geweldig. We kwamen eerst uit bij de gondola's. Echt heel raar zo terwijl er geen sneeuw ligt. Nu worden ze gebruikt voor wandelaars, maar vooral voor fietsers. En dan niet van die gewone fietsers, nee van die hele coole mountainbikers die met een noodgang van de helling afgaan en dan zoveel mogelijk scherpe bochten maken en over ramps heenspringen.
We zijn verder gelopen door de straat en nog, op aanraden van Berniek, enkele winkeltjes bekeken. Ik vond Whistler een hele leuke uitstraling hebben, erg relaxt. Er liepen ook nog een paar verdwaalde die-hard snowboarders rond. Aan het eind van de straat had je de plek waar tijdens de Olympische Spelen de medailles werden uitgereikt. De inukshuk en de Olympische ringen stonden er nog wel dus natuurlijk daar mee op de foto. Maar het plein zelf was helemaal afgezet en werd herbouwd tot een park. Na een lekkere fruitchillo bij de Blenz zijn we weer teruggelopen, want onze kamer zou nu wel klaar zijn.
We zagen al een heerlijke hottub op weg naar onze kamer en aangekomen bij de kamer waren we blij, want het was een hele leuke kamer. Netjes en een klein balkonnetje. En als we naar buiten keken zagen we de bakkerij dus dat was een idee voor morgenochtend. Ik ga er toch altijd als eerste uit dus ik hoefde niet ver te lopen voor het ontbijt.
We hebben eerst nog even wat gezeten op de kamer en daarna naar de Old Spaghetti Factory gegaan. Lekkere pasta gegeten en je krijgt er altijd een salade vooraf en een ijsje na en lekker brood bij. Na het eten zijn we toch nog even de hottub ingeweest. Het was heerlijk warm (40 graden) en we hadden hem helemaal voor onszelf.
kilometers: 142
overnachting: Whistler Village Inn and Suites
temperatuur: 23 graden
De laatste dingen ingepakt, afscheid genomen van Inger, het huisgenootje van Berniek, en we konden op weg. Berniek moest nog wel even langs de bank om haar cheque te cashen die ze had gekregen voor haar damage deposit. Maar toen konden we toch eindelijk gaan.
De Sea to Sky Highway naar Whistler dus. Deze weg gaat van Vancouver naar Whistler en is helemaal opgeknapt voor de Olympische Spelen. Hij gaat dus letterlijk van de zee tot aan de bergen. Het is een mooie weg en vooral de bergen met nog best veel sneeuw erop zien er natuurlijk heel mooi uit. Onderweg zijn we nog gestopt bij Shannon Falls Provincial Park. Het was maar een hele kleine wandeling naar de waterval. Onze eerste en er zullen er ongetwijfeld nog vele volgen! Squamish hebben we maar gewoon naast ons laten liggen. We zijn daarna nog wel even bij de Brandywine Falls gestopt maar hebben alleen even rondgekeken.
En daarna was het dus eindbestemming Whistler! Eerst even langs Creekside, want daar heeft Berniek een aantal maanden in een paar hotels gewerkt. Wel grappig haar reactie, want Berniek kent deze omgeving alleen in de sneeuw en het zag er natuurlijk nu heel anders uit.
Daarna naar de Whistler Village Inn and Suites waar we zouden slapen. De kamer was nog niet klaar maar we konden al wel parkeren. We sliepen niet in het hoofdgebouw maar in de Powder Lodge twee hotels verder. Aangezien we nog niet naar onze kamer konden zijn we eerst Whistler Village in gegaan. Aan de achterkant van ons hotel had je gelijk de wandelpromenade dus dat was echt geweldig. We kwamen eerst uit bij de gondola's. Echt heel raar zo terwijl er geen sneeuw ligt. Nu worden ze gebruikt voor wandelaars, maar vooral voor fietsers. En dan niet van die gewone fietsers, nee van die hele coole mountainbikers die met een noodgang van de helling afgaan en dan zoveel mogelijk scherpe bochten maken en over ramps heenspringen.
We zijn verder gelopen door de straat en nog, op aanraden van Berniek, enkele winkeltjes bekeken. Ik vond Whistler een hele leuke uitstraling hebben, erg relaxt. Er liepen ook nog een paar verdwaalde die-hard snowboarders rond. Aan het eind van de straat had je de plek waar tijdens de Olympische Spelen de medailles werden uitgereikt. De inukshuk en de Olympische ringen stonden er nog wel dus natuurlijk daar mee op de foto. Maar het plein zelf was helemaal afgezet en werd herbouwd tot een park. Na een lekkere fruitchillo bij de Blenz zijn we weer teruggelopen, want onze kamer zou nu wel klaar zijn.
We zagen al een heerlijke hottub op weg naar onze kamer en aangekomen bij de kamer waren we blij, want het was een hele leuke kamer. Netjes en een klein balkonnetje. En als we naar buiten keken zagen we de bakkerij dus dat was een idee voor morgenochtend. Ik ga er toch altijd als eerste uit dus ik hoefde niet ver te lopen voor het ontbijt.
We hebben eerst nog even wat gezeten op de kamer en daarna naar de Old Spaghetti Factory gegaan. Lekkere pasta gegeten en je krijgt er altijd een salade vooraf en een ijsje na en lekker brood bij. Na het eten zijn we toch nog even de hottub ingeweest. Het was heerlijk warm (40 graden) en we hadden hem helemaal voor onszelf.
kilometers: 142
overnachting: Whistler Village Inn and Suites
temperatuur: 23 graden
17 juli 2010 - Bergen, bergen en heuvels
We zijn vandaag lekker rustig begonnen: uitslapen! We moesten voor 11 uur uitchecken en dus was dat vandaag ook onze deadline. En vanaf dat moment was het rijden. Vandaag hadden we namelijk een autodag.
Eerst zijn we nog even bij mijn oude huis wezen kijken in Wisthler Emerald Estate. Toch wel raar om dat zo te zien, alles is zo groen! Ze hadden de veranda veranderd maar het stond nog steeds te koop. Wij moesten eind april het huis uit omdat ze het wilden verkopen, maar dat is dus blijkbaar niet gelukt. Niet heel gek ook, aangezien ze er bijna een miljoen voor vragen en iedereen het een krot vindt. ;)
Toen hebben we onze weg vervolgd op de highway 99. Onderweg kwamen we heel veel bergen tegen. Scherpe bochten en 13% omhoog en omlaag. Maar het gaf wel heel mooie uitzichten.
Bovendien waren er veel grote meren met prachtige kleuren. Hard stromende beekjes en watervallen overal. Op een bepaalde plek lag enorm veel wrakhout in het water, gigantische boomstammen met wortels en al.
Dus zeker een mooie route maar om de hele dag in de auto te zitten, helemaal met prachtig warm weer, is wel wat jammer. Maar goed, dat hoort erbij. Op de route van Whistler naar Jasper is gewoon weinig te doen.
Eerst zijn we nog even bij mijn oude huis wezen kijken in Wisthler Emerald Estate. Toch wel raar om dat zo te zien, alles is zo groen! Ze hadden de veranda veranderd maar het stond nog steeds te koop. Wij moesten eind april het huis uit omdat ze het wilden verkopen, maar dat is dus blijkbaar niet gelukt. Niet heel gek ook, aangezien ze er bijna een miljoen voor vragen en iedereen het een krot vindt. ;)
Toen hebben we onze weg vervolgd op de highway 99. Onderweg kwamen we heel veel bergen tegen. Scherpe bochten en 13% omhoog en omlaag. Maar het gaf wel heel mooie uitzichten.
Maar uiteindelijk zijn we aangekomen bij ons motel voor vannacht. Het Monte Carlo. Helaas is deze naam nou niet ook echt zoals het Monte Carlo, maar het ziet er best aardig uit. Naast het motel staat een family-style restaurant dus daar zijn we even wezen eten. Het lijkt erop dat het een lokale favoriet is en het was ook erg lekker. Leonie en Sandra hebben een lekkere kipburger genomen en Berniek fish and shrimp.
Nu zijn we op onze kamer tv aan het kijken en te lezen. En dan morgen op weg naar Jasper NP.
kilometers: 364
overnachting: Monte Carlo Motel, Barriere
temperatuur: 25 tot 32 graden
18 juli 2010 - Beren en elk
Vanmorgen zijn we vertrokken richting Jasper. Bij Clearwater zijn we gestopt om even te tanken en wat boodschappen te doen. Erg makkelijk dat hier de winkels ook op zondag open zijn!
Onderweg zijn we naar het Wells Gray Provincial Park geweest. De eerste waterval die we hebben gezien was de Sphahat Fall.
Daarna zijn we doorgereden naar de volgende waterval, de Helmcken Fall. Dit is de op 4 na grootste waterval van Canada. Het was ook zeer indrukwekkend om te zien hoe al dat water al bulderend naar beneden kwam.
Toen we terugreden naar de weg vanwaar we weer richting Jasper konden rijden, moesten we ineens flink op de rem. Een babybeer besloot om vlak voor onze auto over te steken. Zo ineens vanuit de berm rende hij de straat over. Het was echt flink remmen anders hadden we hem onder de auto gehad. Helaas dus geen foto van onze eerste beer!
Onderweg naar Jasper werd het ineens heel erg slecht weer. We gingen van 29 graden ineens naar 11 graden en het regende ontzettend hard op sommige momenten. Dit was niet echt leuk om te rijden. We hebben ook nog een kleine beer dood langs de kant van de weg zien liggen. De tweede beer van deze vakantie maar het is wel triest om te zien dat deze mooie dieren worden doodgereden.
Mount Robson hebben we door de regen en de laaghangende wolken helemaal niet kunnen zien. Dit is jammer want we hadden een mooie foto voor onze ouders willen maken zodat we het verschil konden zien, de berg in de winter en nu in de zomer, helaas.
Toen we Jasper National Park binnen reden was het weer net een beetje opgeklaard. Omdat we dankzij onze ouders al een parkpas hadden, konden we zo doorrijden. Een stukje verder stonden er een aantal auto's aan de kant van de weg en daar hebben we onze eerste elk gezien! Wat een grote imposante beesten! Ze lagen met z'n tweeen heel rustig te grazen en trokken zich weinig van alle fotograferende mensen aan.
We zitten nu in ons hotel. We hebben net gegeten bij een Cantonees restaurant. Morgen gaan we Jasper bekijken en we hopen dat het weer wat zal opklaren.
kilometers: 475
overnachting: Chateau Jasper, Jasper
temperatuur: 11C tot 29C
Onderweg zijn we naar het Wells Gray Provincial Park geweest. De eerste waterval die we hebben gezien was de Sphahat Fall.
Daarna zijn we doorgereden naar de volgende waterval, de Helmcken Fall. Dit is de op 4 na grootste waterval van Canada. Het was ook zeer indrukwekkend om te zien hoe al dat water al bulderend naar beneden kwam.
Toen we terugreden naar de weg vanwaar we weer richting Jasper konden rijden, moesten we ineens flink op de rem. Een babybeer besloot om vlak voor onze auto over te steken. Zo ineens vanuit de berm rende hij de straat over. Het was echt flink remmen anders hadden we hem onder de auto gehad. Helaas dus geen foto van onze eerste beer!
Onderweg naar Jasper werd het ineens heel erg slecht weer. We gingen van 29 graden ineens naar 11 graden en het regende ontzettend hard op sommige momenten. Dit was niet echt leuk om te rijden. We hebben ook nog een kleine beer dood langs de kant van de weg zien liggen. De tweede beer van deze vakantie maar het is wel triest om te zien dat deze mooie dieren worden doodgereden.
Mount Robson hebben we door de regen en de laaghangende wolken helemaal niet kunnen zien. Dit is jammer want we hadden een mooie foto voor onze ouders willen maken zodat we het verschil konden zien, de berg in de winter en nu in de zomer, helaas.
Toen we Jasper National Park binnen reden was het weer net een beetje opgeklaard. Omdat we dankzij onze ouders al een parkpas hadden, konden we zo doorrijden. Een stukje verder stonden er een aantal auto's aan de kant van de weg en daar hebben we onze eerste elk gezien! Wat een grote imposante beesten! Ze lagen met z'n tweeen heel rustig te grazen en trokken zich weinig van alle fotograferende mensen aan.
We zitten nu in ons hotel. We hebben net gegeten bij een Cantonees restaurant. Morgen gaan we Jasper bekijken en we hopen dat het weer wat zal opklaren.
kilometers: 475
overnachting: Chateau Jasper, Jasper
temperatuur: 11C tot 29C
19 juli 2010 - Jasper NP
Vanmorgen werden we wakker door de wekker van Berniek. De wekker van Leonie (die een half uur eerder moest gaan) ging niet af, omdat ze vergeten was het knopje omhoog te doen. Blijkbaar zijn we ook over onze jetlag heen ;) Dus iets later dan gepland gingen we op weg. Op het programma stond Maligne Canyon, Medicine Lake en Maligne Lake. Het zou niet echt geweldig weer worden en het zag er ook niet mooi uit. Alle bergen in de wolken, jammer. Maar vol goede moed zaten we in de auto op weg naar ons eerste punt. We waren nog maar net Jasper uitgereden of we zagen al een aantal auto's aan de kant van de weg staan. Toen ik met fototoestel ging kijken lag er een hele groep elk in de wei langs de weg en er liepen er ook nog een paar in de berm.
Dit beloofde een goede dag te worden! De eerste stop was Maligne Canyon, dit is een canyon waarin de Maligne River met een enorme snelheid doorheen raast. Je kunt een wandeling doen naar 6 verschillende bruggen die over de canyon heen gaan. Wij hebben de eerst vier bruggen gedaan en toen nog een stukje verder gelopen, maar daarna vonden wij het wel goed.
Ik vond het een indrukwekkend natuurfenomeen. Echt met een enorme snelheid en een donderend geluid. De terugweg was wel wat zwaar, tja die conditie hebben we nog niet helemaal opgebouwd. Daarna op weg naar Medicine Lake. Heel langzaam rijdend want je weet niet wat je onderweg ziet natuurlijk. En ja hoor aan de kant van de weg tegen de heuvel op: een beer! Echt geweldig om te zien. En even later een elk die echt twee meter in de berm ons met die grote ogen aan staat te kijken. De foto die ik genomen heb is niet eens ingezoomd. Qua wild kon het dus al niet meer stuk, maar we wisten toen nog niet dat we nog veel meer zouden zien. Medicine Lake is een meer die het water kwijtraakt door ondergrondse stromen en een gedeelte komt dus weer uit in Maligne Canyon waar we net waren geweest. Het was een heel mooi meer. Helaas was er net bij de uitkijkpunt een bus vol Russen/Polen oid gestopt en dat waren niet de meest vriendelijke mensen. Dus na een korte stop zijn we weer verder gegaan. Het was heel rustig op de weg, zodat Leonie lekker langzaam kon rijden en na een eventuele file achter ons kon je even aan de kant zodat de auto's er langs konden. Perfect dus. Ook hier kwamen we nog een aantal elk tegen. Toch elke keer weer een geweldig gezicht. Bij Maligne Lake aangekomen hebben we een warme chocolade genomen. Het was nog steeds koud, maar gelukkig regende het alleen maar tijdens de autoritten. Maligne Lake is een heel mooi meer met een eilandje: Spirit Island, dat het meest gefotografeerde eiland is van Canada. Maar als je daarheen wilt dan moet je met de boot en die is niet goedkoop. En ook was het nog steeds erg bewolkt dus het uitzicht zou ook niet zo mooi zijn. Dus zijn we alleen maar even een stuk wezen wandelen. Op de terugweg kwamen we nog TWEE beren tegen. Een grote en ook een kleintje. De laatste zat op zijn gemak alle bessen van een struik te eten. Een heel leuk gezicht.
Daarna hadden we nog wat tijd en hebben we Lake Annette bekeken. Nou ja niet zo heel goed want er was een hele groep daar aan het duiken en er zat een nogal luidruchtige groep te picknicken. Dus hebben wij ook even gezeten en een muffin gegeten en daarna weer verder, want we wilden graag naar Pyramid Lake. Een aanrader volgens het meisje achter de balie van de informatie. Ook daar stonden weer heel veel elk langs de kant. Ook een paar kleintjes, twee vrouwtjes en een mannetje. Pyramid Lake heeft een heel klein eilandje waar je kunt komen door een brug. Erg rustgevend. Ik had net gelezen dat er daar veel wolven waren rond het meer toen we een wolf hoorden huilen. Wauw! Hierna waren we wel klaar en zijn we naar het hotel gegaan. Het weer was ondertussen een stuk beter geworden. De wolken gingen weg en de zon begon te schijnen. We hebben even gegeten bij Smitty's. We hebben wat verschillende dingen genomen (nacho's en patat van zoete aardappel) en die gewoon gedeeld. Daarna nog even gewinkeld en toen begon het weer te regenen dus dat was het einde van een mooie dag.
kilometers: 118
overnachting: Chateau Jasper
temperatuur: 10 graden tot 18 graden
20 juli 2010 - Jasper NP - dag 2
Vandaag was onze tweede volledige dag in Jasper. We hebben de Athabasca Falls en de Sunwapta Fall gezien. We gingen speciaal via highway 93a omdat je op deze weg gegarandeerd beesten zou zien, maar helaas was dat niet het geval. We hebben op deze weg helemaal niets gezien, afgezien van een eekhoorn. En tja, die telt gewoon niet helemaal mee. Helemaal niet na een dag zoals gisteren, toen we heel veel beesten zagen!
De Athabasca waterval is 23 meter hoog en heel breed. Je staat op de brug bijna op dezelfde hoogte als de waterval die vervolgens met grote snelheid naar beneden dondert.
Maar je kunt er ook helemaal omheen en naar beneden lopen, waar het water dan redelijk rustig lijkt. Ik kreeg erg de behoefte om te zwemmen, want het is echt een strandgevoel dat je daar aan de oever hebt. Maar het water was natuurlijk nog erg koud, dus zwemmen is geen goed plan en al helemaal niet met een stroming die aan de oever wel zacht lijkt, maar die duidelijk verraderlijk is als je weet wat een eind verderop gebeurd!
Later is Sandra terug naar het hotel gegaan omdat ze zich niet zo lekker voelde. Leonie en ik hebben toen het Medicine Lake bekeken en bovendien nog de vijfde en zesde brug van de Maligne Canyon. Gisteren waren we hier ook al geweest, maar deze twee bruggen waren te ver lopen naar onze mening. Toevallig zagen we vandaag dat je er ook met de auto naar toe kon, heel handig dus!
Wat wel grappig is, is dat we vandaag wel dieren hebben gezien, maar niet op de weg waar we het gegarandeerd zouden zien. Hieronder zie je bijvoorbeeld een filmpje van een elk die rustig aan de kant van de weg aan het eten is. Toevallig was er net een donderslag, want vandaag was het ook niet heel geweldig qua weer. Later zagen we ook een andere elk aan de kant van de weg en eentje met een gigantisch gewei die in de bossen verscholen zat. Maar je kon de bossen zien bewegen en af en toe een stuk gewei zien. Toevallig hadden we het er net over gehad of die geweien nou elk jaar afvielen of niet. Toen we deze elk zagen met dat gigantische gewei, dachten we van niet. Maar ik heb het even opgezocht en het is wel zo, dat had ik me dus goed herinnerd!
overnachting: Chateau Jasper
temperatuur: 22 graden
21 juli 2010 - Icefields Parkway
Toen we vanmorgen wakker werden, scheen gelukkig de zon. Heel erg fijn want we gingen de Icefields Parkway rijden, ze zeggen een van de mooiste snelwegen qua panorama uitzichten ter wereld. We hebben er ook echt van genoten want het was echt fantastisch.
Allereerst hebben we weer een poging gedaan om de 'garanteed wildlife' te zien op de 93A. Helaas hadden we ook vandaag weer pech, geen enkel dier hebben we gezien. Heel erg jammer dat wij na 3 keer deze speciale weg te hebben gereden, geen enkel wild dier hebben gezien. Op een van de eerste dagen hebben we namelijk twee Nederlanders gesproken die deze weg ook 3 keer gereden hebben en grizzly en zwarte beren hebben gezien.
Verder over de gewone 93 weg richting Banff. Onze eerste stop waren de
Athabasca Glacier & Icefield Centre. Onderweg konden we 7 gletsjers bekijken en bij deze zijn we gestopt.
Er was een mogelijkheid om met speciale bussen de gletsjer op te gaan. Dit kostte alleen $49 per persoon en dat vonden we toch te duur. Daarom zijn we naar de parkeerplaats gereden die erg dicht bij de gletsjer lag en zijn we erheen gelopen. Je kon heel dichtbij de gletsjer komen maar het was verboden om erop te lopen. Dit omdat het veel te gevaarlijk is. Natuurlijk zijn er altijd nog mensen die dit toch doen...
De gletsjer verdwijnt ontzettend snel. Er stonden telkens bordjes met jaartallen erop waar de gletsjer toen nog lag. Het laatste bordje was van het jaar 2000. Op de foto kun je zien hoe ver de gletsjer al gesmolten is. Er wordt verwacht dat deze gletsjer over 100 jaar helemaal verdwenen is. Jammer!
Nadat we de gletsjer hadden bekeken wilden we nog wat eten in het Icefield Centre maar daar was het zo duur dat we hebben besloten om eerst maar door te rijden. Na de Columbia Icefield kwamen we in Banff National Park. Omdat we een kaart hebben, konden we daarop zien dat het park binnenreden. We hebben geen poort of bordje gezien, dat was wel apart.
Onze eerste stop in Banff was bij de Saskatchewan River Crossing. Hier konden we echter niks vinden wat er te zien was maar we hebben wel wat broodjes gekocht. Deze bleken errrrg groot te zijn dus nu hebben we nog wat voor morgenvroeg! Daarna zijn we gestopt bij Mistaya Canyon. Na een flinke klim (van maar 10 minuten zegt de folder maar wel erg steil!) kwamen we bij deze canyon. Het water heeft de rotsen zo uitgesleten dat de waterval tussen prachtige rotsen door stroomde.
Tijdens de hele rit hebben we overal watervallen gezien. Hele kleine maar ook grote die vanuit de bergen naar beneden stromen. Ze worden nergens genoemd omdat het er zo veel zijn maar ze zijn prachtig. Ook hebben we heel erg veel grote en kleine meren gezien met water dat prachtig blauw was. Dit komt doordat er in het smelwater hele fijne poederachtig gruis zit dat alleen blauw licht reflecteerd.
De volgende foto is gemaakt van Bow Summit & Peyto Lake. Een gigantisch meer met zeer mooie blauw water. Omdat we na een korte (maar weer steile) wandeling op een platform kwamen, hadden we een heel mooi uitzicht. Door de mooie bergen erachter is het een prachtig gezicht.
Hierna hebben we besloten om door te rijden naar Canmore, een plaatsje net na Banff. Hier hadden we al een kamer geboekt in het Radisson hotel. We blijven hier twee nachten zodat we morgen Banff kunnen bekijken.
Net hebben we gegeten in The Grizzly Paw. Dit is een restaurant met bierbrouwerij dat hun bier gebruikt in de gerechten. We hebben hier heerlijk gegeten, Berniek een pastasalade en Sandra en ik een burger van bizon vlees!
kilometers: 329
overnachting: Radisson, Canmore
temperatuur: 22 graden
Allereerst hebben we weer een poging gedaan om de 'garanteed wildlife' te zien op de 93A. Helaas hadden we ook vandaag weer pech, geen enkel dier hebben we gezien. Heel erg jammer dat wij na 3 keer deze speciale weg te hebben gereden, geen enkel wild dier hebben gezien. Op een van de eerste dagen hebben we namelijk twee Nederlanders gesproken die deze weg ook 3 keer gereden hebben en grizzly en zwarte beren hebben gezien.
Verder over de gewone 93 weg richting Banff. Onze eerste stop waren de
Athabasca Glacier & Icefield Centre. Onderweg konden we 7 gletsjers bekijken en bij deze zijn we gestopt.
Er was een mogelijkheid om met speciale bussen de gletsjer op te gaan. Dit kostte alleen $49 per persoon en dat vonden we toch te duur. Daarom zijn we naar de parkeerplaats gereden die erg dicht bij de gletsjer lag en zijn we erheen gelopen. Je kon heel dichtbij de gletsjer komen maar het was verboden om erop te lopen. Dit omdat het veel te gevaarlijk is. Natuurlijk zijn er altijd nog mensen die dit toch doen...
De gletsjer verdwijnt ontzettend snel. Er stonden telkens bordjes met jaartallen erop waar de gletsjer toen nog lag. Het laatste bordje was van het jaar 2000. Op de foto kun je zien hoe ver de gletsjer al gesmolten is. Er wordt verwacht dat deze gletsjer over 100 jaar helemaal verdwenen is. Jammer!
Nadat we de gletsjer hadden bekeken wilden we nog wat eten in het Icefield Centre maar daar was het zo duur dat we hebben besloten om eerst maar door te rijden. Na de Columbia Icefield kwamen we in Banff National Park. Omdat we een kaart hebben, konden we daarop zien dat het park binnenreden. We hebben geen poort of bordje gezien, dat was wel apart.
Onze eerste stop in Banff was bij de Saskatchewan River Crossing. Hier konden we echter niks vinden wat er te zien was maar we hebben wel wat broodjes gekocht. Deze bleken errrrg groot te zijn dus nu hebben we nog wat voor morgenvroeg! Daarna zijn we gestopt bij Mistaya Canyon. Na een flinke klim (van maar 10 minuten zegt de folder maar wel erg steil!) kwamen we bij deze canyon. Het water heeft de rotsen zo uitgesleten dat de waterval tussen prachtige rotsen door stroomde.
Tijdens de hele rit hebben we overal watervallen gezien. Hele kleine maar ook grote die vanuit de bergen naar beneden stromen. Ze worden nergens genoemd omdat het er zo veel zijn maar ze zijn prachtig. Ook hebben we heel erg veel grote en kleine meren gezien met water dat prachtig blauw was. Dit komt doordat er in het smelwater hele fijne poederachtig gruis zit dat alleen blauw licht reflecteerd.
De volgende foto is gemaakt van Bow Summit & Peyto Lake. Een gigantisch meer met zeer mooie blauw water. Omdat we na een korte (maar weer steile) wandeling op een platform kwamen, hadden we een heel mooi uitzicht. Door de mooie bergen erachter is het een prachtig gezicht.
Hierna hebben we besloten om door te rijden naar Canmore, een plaatsje net na Banff. Hier hadden we al een kamer geboekt in het Radisson hotel. We blijven hier twee nachten zodat we morgen Banff kunnen bekijken.
Net hebben we gegeten in The Grizzly Paw. Dit is een restaurant met bierbrouwerij dat hun bier gebruikt in de gerechten. We hebben hier heerlijk gegeten, Berniek een pastasalade en Sandra en ik een burger van bizon vlees!
kilometers: 329
overnachting: Radisson, Canmore
temperatuur: 22 graden
22 juli 2010 - Banff NP
Vanmorgen was het vroeg opstaan, want er stond veel op het programma en een aantal daarvan zou al snel vol zijn met mensen, dus de enige manier om nog te kunnen parkeren is op tijd weg. Dat viel nog niet mee. Het was ontzettend warm afgelopen nacht. We hadden bedden die we individueel op hard/zacht konden regelen, maar ik vond het niet zo'n succes. En vanochtend was er een stel aziatische mensen op de gang aan het rondlopen en heel hard aan het praten. Maar ik was te moe om eruit te gaan. Uiteindelijk waren we toch om 9.00 uur weg.
We gingen via de Highway 1 naar Lake Louise. Onderweg kwamen we een aantal viaducten tegen, een paar al klaar en er werd ook aan nog een aantal gewerkt. Dit zijn wild oversteekplaatsen. Het is gebleken dat na een periode van wennen het wild er al veel gebruik van maakt en het bewijs hebben we gezien want op een van de wildviaducten stond een hert.
Heel raar, we hebben al veel foto's gezien van deze omgeving omdat papa en mama hier ook een paar maanden geleden geweest zijn, maar het ziet er nu zo anders uit. We waren op tijd bij Lake Louise en daarom konden we nog parkeren. Maar het was er wel al enorm druk. Echt massa's mensen die het meer op de foto wilde zetten.
We zijn ook nog een stukje om het meer heen gelopen, maar het bleef er druk. Dus toen maar op weg naar Moraine Lake, dat er een aantal kilometer vandaan ligt. Hier was het ook druk, leek het vanaf de parkeerplaats, maar dat kwam omdat er ook veel minder parkeerplaatsen waren. Gelukkig konden we nog wel een plekje vinden. Dit meer vond ik zelf mooier. Het water was blauwer, wat later als volgt werd uitgelegd: in Lake Louise komt meer smeltwater wat het zogenaamde 'rock flour'(zeer fijn steengruis) met zich meebrengt en daardoor een melkachtig blauw krijgt en Moraine Lake heeft dus minder van dat flour door minder smeltwater toevoer.
Ook hier zijn we nog een poos verder rond het meer gelopen, wat wel heel mooi was en ook lekker rustig. Je mocht trouwens als je van het pad langs het meer verder het bos in wilde dit niet doen met minder dan vier mensen. Door in groepen te lopen ben je minder kwetsbaar voor beren en ook worden de beren minder gestoord doordat er zo minder groepen mensen langskomen. Nou waren wij maar met z'n drietjes dus helaas...... ;)
Hier vandaan hebben we de scenic route 1A genomen. Nou was dit inderdaad een rustige weg, maar wild hebben we wederom niet veel gezien op deze weg.
We wilden ook Johnston Canyon bekijken, maar hier was het zo druk dat ook de weg ernaar toe al helemaal vol was met auto's. En het begon ook weer te regenen dus zijn we maar verder gereden. Op naar Muleshoe waar je kans had om Bighorn sheep te zien, helaas niks. Tot we bij een stuk kwamen waar aan de weg gewerkt werd. En wat zagen wij daar onder een viaduct staan midden tussen het lawaai van drilboren? Een bighorn sheep. Het leek bijna een standbeeld maar het was toch een echte.
Bij Muleshoe zaten trouwens wel een aantal Columbian Ground Squirrels hevig hun territorium te verdedigen. Wat een hard piepgeluid komt er uit zo'n klein beestje!
Daarna zijn we de weg opgereden naar Mount Norquay, dit is in de winter een skigebied. Het was een behoorlijk stijle en bochtige weg. Bovenaan gekomen zagen we een groep beesten op de parkeerplaats. Drie grote en een kleintje, maar wat was het... wij dachten een soort geiten. Even later liepen ze met zijn allen de weg naar beneden eerst op de weg maar later ook steil naar beneden.
Wij zijn nog even gestopt in een bocht waar je een weide had met een prachtig uitzicht op Banff en de valei. Toen we weer verder naar beneden liepen kwamen we nog een 'geit' tegen.
Op naar Lake Minnewanka waar je ook kans had om bighorn sheep te zien. Best een aardig meer hoor maar geen sheep te zien. Wel weer veel grondeekhoorntjes, wat hele grappige beestjes zijn. Onze laatste stop was Bankhead wat vroeger een grotere stad was dan Banff en helemaal voor de mijn was opgebouwd. En nu was er vrijwel helemaal niks van over. Maar voordat we konden overwegen om naar beneden te lopen naar de oude locomotief begon het weer heel hard te regenen.
Banff hadden we nog niet bekeken dus zijn we daar heen gereden. Ik vond het een heel leuk plaatsje met heel veel winkeltjes. Wel veel van dezelfde soort waar weer hetzelfde shirt wordt verkocht. Maar toch een soort gezelligheid daar. En... het was weer even droog. Ohja en toen we even in een boekje bladerden met alle dieren in de Rocky Mountains zagen we onze 'geiten', het waren ook bighorn sheep en dan de vrouwelijke variant.
Toen onze missie om een leuk restaurant te vinden. Dat viel nog niet mee. Heel toevallig zijn we een zijstraatje ingelopen en daar zagen we een mexicaans restaurant Magpie&Stump. Je kreeg je drinken in glazen potjes waar ooit voedsel in zat. We hebben heerlijke nacho's en quesedilla's gehad.
Op de terugweg naar Canmore zagen we al een grote regenbui in de verte en even later twee prachtige regenbogen.
Nu zitten we op onze kamer en proberen warme chocolademelk met marshmellows te maken. Morgen hoeven we gelukkig niet zo vroeg op.
kilometers: 229
overnachting: Radisson, Canmore
temperatuur: max 20 graden
We gingen via de Highway 1 naar Lake Louise. Onderweg kwamen we een aantal viaducten tegen, een paar al klaar en er werd ook aan nog een aantal gewerkt. Dit zijn wild oversteekplaatsen. Het is gebleken dat na een periode van wennen het wild er al veel gebruik van maakt en het bewijs hebben we gezien want op een van de wildviaducten stond een hert.
Heel raar, we hebben al veel foto's gezien van deze omgeving omdat papa en mama hier ook een paar maanden geleden geweest zijn, maar het ziet er nu zo anders uit. We waren op tijd bij Lake Louise en daarom konden we nog parkeren. Maar het was er wel al enorm druk. Echt massa's mensen die het meer op de foto wilde zetten.
We zijn ook nog een stukje om het meer heen gelopen, maar het bleef er druk. Dus toen maar op weg naar Moraine Lake, dat er een aantal kilometer vandaan ligt. Hier was het ook druk, leek het vanaf de parkeerplaats, maar dat kwam omdat er ook veel minder parkeerplaatsen waren. Gelukkig konden we nog wel een plekje vinden. Dit meer vond ik zelf mooier. Het water was blauwer, wat later als volgt werd uitgelegd: in Lake Louise komt meer smeltwater wat het zogenaamde 'rock flour'(zeer fijn steengruis) met zich meebrengt en daardoor een melkachtig blauw krijgt en Moraine Lake heeft dus minder van dat flour door minder smeltwater toevoer.
Ook hier zijn we nog een poos verder rond het meer gelopen, wat wel heel mooi was en ook lekker rustig. Je mocht trouwens als je van het pad langs het meer verder het bos in wilde dit niet doen met minder dan vier mensen. Door in groepen te lopen ben je minder kwetsbaar voor beren en ook worden de beren minder gestoord doordat er zo minder groepen mensen langskomen. Nou waren wij maar met z'n drietjes dus helaas...... ;)
Hier vandaan hebben we de scenic route 1A genomen. Nou was dit inderdaad een rustige weg, maar wild hebben we wederom niet veel gezien op deze weg.
We wilden ook Johnston Canyon bekijken, maar hier was het zo druk dat ook de weg ernaar toe al helemaal vol was met auto's. En het begon ook weer te regenen dus zijn we maar verder gereden. Op naar Muleshoe waar je kans had om Bighorn sheep te zien, helaas niks. Tot we bij een stuk kwamen waar aan de weg gewerkt werd. En wat zagen wij daar onder een viaduct staan midden tussen het lawaai van drilboren? Een bighorn sheep. Het leek bijna een standbeeld maar het was toch een echte.
Bij Muleshoe zaten trouwens wel een aantal Columbian Ground Squirrels hevig hun territorium te verdedigen. Wat een hard piepgeluid komt er uit zo'n klein beestje!
Daarna zijn we de weg opgereden naar Mount Norquay, dit is in de winter een skigebied. Het was een behoorlijk stijle en bochtige weg. Bovenaan gekomen zagen we een groep beesten op de parkeerplaats. Drie grote en een kleintje, maar wat was het... wij dachten een soort geiten. Even later liepen ze met zijn allen de weg naar beneden eerst op de weg maar later ook steil naar beneden.
Wij zijn nog even gestopt in een bocht waar je een weide had met een prachtig uitzicht op Banff en de valei. Toen we weer verder naar beneden liepen kwamen we nog een 'geit' tegen.
Op naar Lake Minnewanka waar je ook kans had om bighorn sheep te zien. Best een aardig meer hoor maar geen sheep te zien. Wel weer veel grondeekhoorntjes, wat hele grappige beestjes zijn. Onze laatste stop was Bankhead wat vroeger een grotere stad was dan Banff en helemaal voor de mijn was opgebouwd. En nu was er vrijwel helemaal niks van over. Maar voordat we konden overwegen om naar beneden te lopen naar de oude locomotief begon het weer heel hard te regenen.
Banff hadden we nog niet bekeken dus zijn we daar heen gereden. Ik vond het een heel leuk plaatsje met heel veel winkeltjes. Wel veel van dezelfde soort waar weer hetzelfde shirt wordt verkocht. Maar toch een soort gezelligheid daar. En... het was weer even droog. Ohja en toen we even in een boekje bladerden met alle dieren in de Rocky Mountains zagen we onze 'geiten', het waren ook bighorn sheep en dan de vrouwelijke variant.
Toen onze missie om een leuk restaurant te vinden. Dat viel nog niet mee. Heel toevallig zijn we een zijstraatje ingelopen en daar zagen we een mexicaans restaurant Magpie&Stump. Je kreeg je drinken in glazen potjes waar ooit voedsel in zat. We hebben heerlijke nacho's en quesedilla's gehad.
Op de terugweg naar Canmore zagen we al een grote regenbui in de verte en even later twee prachtige regenbogen.
Nu zitten we op onze kamer en proberen warme chocolademelk met marshmellows te maken. Morgen hoeven we gelukkig niet zo vroeg op.
kilometers: 229
overnachting: Radisson, Canmore
temperatuur: max 20 graden
23 juli 2010 - Buffalo's
Vandaag hadden we weer een rijdag. Maar gelukkig konden we wel uitslapen. Helaas begonnen vanochtend voor 6 uur de Aziatische buren al weer met heen en weer lopen en hard praten op de gang dus Sandra en ik waren toen al wakker. Maar Sandra is er toen toch maar uit gegaan om ze duidelijk te maken dat ze stiller moesten zijn. En dat werkte, dus ben ik snel weer in slaap gevallen. Pas om 11 uur gingen we vanuit Canmore op weg naar Glacier National Park.
kilometers: 372
overnachting: The OutPost Motel
temperatuur: maximaal 22 graden
Onderweg zijn we gestopt bij Head-Smashed-In Buffalo Jump, een soort museum dat in het teken staat van een klif waar de indianen honderden buffalo's vanaf dreven. We kregen een film te zien waarin zo'n buffalojacht werd nagespeeld. Bovendien kon je bovenop de klif kijken en was er ook een 'indiaan' die van alles vertelde.
We hebben vandaag trouwens geen Nederlanders gezien! En dat is voor het eerst sinds we met z'n drietjes op reis zijn. Ik was daar al een beetje gek van geworden, want ik heb in de 8 maanden dat ik hier in Canada woon, minder Nederlanders gezien en gehoord dan in de anderhalve week dat we op reis zijn. Typisch! In zo ongeveer ieder restaurant zitten er Nederlanders binnen hoorafstand. Op elk uitzichtspunt of ander bezienswaardigheden kom je Nederlanders tegen. Dat vind ik wel jammer, het verminderd wat mij betreft het gevoel dat je helemaal aan de andere kant van de wereld bent. Maar ik snap ook wel dat er zoveel mensen dit mooie land willen zien!
We overnachten vanavond in Cardston, een gehuchtje wat nou niet bepaald mooi is. Veel gebouwen staan leeg en we krijgen er een beetje een kriebelig gevoel bij. We overnachten in het OutPost Motel, maar dat is absoluut geen aanrader! Het is er maar raar en de kamer stinkt naar de airconditioning. In Whistler heb ik een paar maanden als housekeeper gewerkt en als ik deze kamer had schoon gemaakt was ik terug gestuurd om het over te doen. Dat zegt in principe toch wel genoeg he? We zijn naar de Dairy Queen gevlucht omdat we hier niet in de kamer wilden blijven. Daar hebben we 1,5 uur gezeten! Nu willen we zo snel mogelijk naar bed en er gewoon niet aan denken. Morgen hebben we weer een lange dag voor de boeg.
kilometers: 372
overnachting: The OutPost Motel
temperatuur: maximaal 22 graden
24 juli 2010 - Glacier National Park
Om 7 uur vanmorgen ging de wekker. Dit was om twee redenen, de eerste was dat we zo snel mogelijk uit dit verschrikkelijke motel weg wilden en de tweede was dat we bijna 6 uur rijden moesten vandaag. Om kwart voor 8 zaten we aan het ontbijt. Het eerste ontbijt dat we bij een overnachting hadden. We hebben bagels geroosterd en yoghurt gegeten. Toen we weggingen nog snel even een kleine muffin en banaan meegenomen.
Om 8 uur zaten we in de auto op weg naar de Amerikaanse grens. Eerst nog even tanken. Dit keer hebben we $0,909 voor een liter betaald. Heerlijk!! Onze gigantische auto rijdt 1 op 12 dus dat is niet verkeerd.
Bij de Amerikaanse grens zagen we ineens dat we geen fruit, groente en vlees mochten meenemen. Dit wisten we eigenlijk wel maar we hadden net lekkere bananen meegenomen vanuit het motel! Shit, wat nu. We hebben heel lief tegen de douanier gezegd dat we niks bij ons hadden en mochten na nog wat standaard vragen gelukkig doorrijden. Even later kwamen we erachter dat we ook nog twee peren en twee abrikozen hadden, oeps! We hebben ze later vandaag opgegeten en er extra van genoten, haha!
Het plan voor vandaag was om Glacier National Park te bezoeken. Bij de ingang hebben we meteen een parkpas voor een jaar gekocht. Dit krijgen we er makkelijk uit en is veel voordeliger voor ons. We kunnen nu alle nationale parken in Amerika bezoeken.
We hebben in dit park weer vele dieren gezien. Hier even een opsomming met daarna wat foto's. Mountain goats, bighorn sheeps, elk, een gigantische marmot en weer vele eekhoorntjes. De pootafdruk op de foto is van een grizzly beer, deze hebben we helaas nog niet gezien.
Het park heeft ooit 150 gletsjers gehad maar nu zijn het er nog maar 25. Bij Logan Pass zagen we al sneeuw liggen. Na even gewacht te hebben totdat we een parkeerplaats hadden, konden we de klim naar boven maken. Het was een klein stukje lopen en toen stonden we toch echt in de sneeuw!! Wat een raar idee maar wel ontzettend leuk!! Berniek had alleen geen dichte schoenen aan... koud!
Verder hebben we weer vele prachtige watervallen gezien. De uitzichten waren super en we hebben echt genoten van dit park! Onderweg kwamen we ook langs de Weeping Wall. We hadden al veel meer water dat langs de rotsen naar beneden sijpelt gezien, maar dit was iets meer. Sandra ging filmen vanuit de auto en Leonie ging natuurlijk nog dichter bij de kant rijden zodat het water echt op de auto terecht kwam. We hebben de Going to the Sun Road helemaal afgereden totdat we het park weer uit waren. Nu moesten we nog helemaal doorrijden tot Missoula want hier hadden we twee nachten een motel geboekt.
Bij de Red Lion Inn in Missoula bleek dat er geen kamers meer waren met twee queen bedden. We zitten nu voor vannacht in een kamer met 1 queen en er is een bed bijgeplaatst. Morgen kunnen we gelukkig wel in een kamer met twee queens terecht. Een beetje behelpen is het dus wel maar we zijn erg blij met de schone, frisse kamer!
Net even wat gegeten bij de Taco John's hier tegenover het motel. Nu lekker uitrusten en voor morgen hebben we weinig op het programma. Een beetje uitslapen (maar het ontbijt is maar tot 10 uur dus niet te lang), we moeten een paar wassen draaien en we willen even gaan winkelen. Meer niet.
kilometers: 385
overnachting: Red Lion Inn, Missoula
temperatuur: maximaal 32 graden
Om 8 uur zaten we in de auto op weg naar de Amerikaanse grens. Eerst nog even tanken. Dit keer hebben we $0,909 voor een liter betaald. Heerlijk!! Onze gigantische auto rijdt 1 op 12 dus dat is niet verkeerd.
Bij de Amerikaanse grens zagen we ineens dat we geen fruit, groente en vlees mochten meenemen. Dit wisten we eigenlijk wel maar we hadden net lekkere bananen meegenomen vanuit het motel! Shit, wat nu. We hebben heel lief tegen de douanier gezegd dat we niks bij ons hadden en mochten na nog wat standaard vragen gelukkig doorrijden. Even later kwamen we erachter dat we ook nog twee peren en twee abrikozen hadden, oeps! We hebben ze later vandaag opgegeten en er extra van genoten, haha!
Het plan voor vandaag was om Glacier National Park te bezoeken. Bij de ingang hebben we meteen een parkpas voor een jaar gekocht. Dit krijgen we er makkelijk uit en is veel voordeliger voor ons. We kunnen nu alle nationale parken in Amerika bezoeken.
We hebben in dit park weer vele dieren gezien. Hier even een opsomming met daarna wat foto's. Mountain goats, bighorn sheeps, elk, een gigantische marmot en weer vele eekhoorntjes. De pootafdruk op de foto is van een grizzly beer, deze hebben we helaas nog niet gezien.
Het park heeft ooit 150 gletsjers gehad maar nu zijn het er nog maar 25. Bij Logan Pass zagen we al sneeuw liggen. Na even gewacht te hebben totdat we een parkeerplaats hadden, konden we de klim naar boven maken. Het was een klein stukje lopen en toen stonden we toch echt in de sneeuw!! Wat een raar idee maar wel ontzettend leuk!! Berniek had alleen geen dichte schoenen aan... koud!
Verder hebben we weer vele prachtige watervallen gezien. De uitzichten waren super en we hebben echt genoten van dit park! Onderweg kwamen we ook langs de Weeping Wall. We hadden al veel meer water dat langs de rotsen naar beneden sijpelt gezien, maar dit was iets meer. Sandra ging filmen vanuit de auto en Leonie ging natuurlijk nog dichter bij de kant rijden zodat het water echt op de auto terecht kwam. We hebben de Going to the Sun Road helemaal afgereden totdat we het park weer uit waren. Nu moesten we nog helemaal doorrijden tot Missoula want hier hadden we twee nachten een motel geboekt.
Bij de Red Lion Inn in Missoula bleek dat er geen kamers meer waren met twee queen bedden. We zitten nu voor vannacht in een kamer met 1 queen en er is een bed bijgeplaatst. Morgen kunnen we gelukkig wel in een kamer met twee queens terecht. Een beetje behelpen is het dus wel maar we zijn erg blij met de schone, frisse kamer!
Net even wat gegeten bij de Taco John's hier tegenover het motel. Nu lekker uitrusten en voor morgen hebben we weinig op het programma. Een beetje uitslapen (maar het ontbijt is maar tot 10 uur dus niet te lang), we moeten een paar wassen draaien en we willen even gaan winkelen. Meer niet.
kilometers: 385
overnachting: Red Lion Inn, Missoula
temperatuur: maximaal 32 graden
25 juli 2010 - Wassen en shoppen
Vanmorgen eerst wat langer blijven liggen, nou ja ook weer niet te lang want het ontbijt was maar tot tien uur. Maar tegen half tien waren we dus bij het ontbijt. Het zou een full warm breakfast zijn en dat was het ook wel. Er was: cereal, yoghurt, bacon, worstjes, ei, een aparaat waarmee je pannekoeken kon maken (erg leuk), bagels en nog heel veel meer. Dus best een goed ontbijt en morgen mogen we weer.
En daarna was het: wassen..... We hadden met z'n drieen best veel was dus moesten we drie keer wassen. Gelukkig zijn de machines wel heel groot hier. Maar daar ben je dus best een tijd mee bezig. Tegen twaalf uur hebben we even gevraagd of er al een andere kamer voor ons klaar was en dat was gelukkig zo. Dus wij met onze natte kleren al wel aan hangertjes naar de andere kamer gelopen en daar gelijk opgehangen. De nieuwe kamer is echt een heel stuk groter. Erg fijn dat ik nu ook op een normaal bed mag ipv zo'n bijzet bed waar ik vannacht in heb geslapen.
Na het hele wasgebeuren zijn we naar de Southgate Mall gereden. Het bleek niet zo heel groot te zijn, maar Leonie en Berniek zijn toch geslaagd. Ook nog even langs Joann gegaan, dat is een enorme craftstore. Ze hebben daar toch echt zo veel leuke dingen. Wel wat gekocht maar met het oog op de koffers toch niet teveel.
Voor het avondeten was het eigenlijk nog wat te vroeg, maar we hadden ook geen zin om later weer met de auto op pad te gaan. Dus hebben we bij de Albertsons wat salade, brood en ijs gekocht en dat net op de kamer opgegeten. Soms is dit ook net zo lekker!
En dat was eigenlijk wel wat we gedaan hebben vandaag. Best saai dus maar ook wel eens fijn zo'n bijna autoloos dagje.
kilometers: 4
overnachting: Red Lion Missoula
temperatuur: 35 graden
En daarna was het: wassen..... We hadden met z'n drieen best veel was dus moesten we drie keer wassen. Gelukkig zijn de machines wel heel groot hier. Maar daar ben je dus best een tijd mee bezig. Tegen twaalf uur hebben we even gevraagd of er al een andere kamer voor ons klaar was en dat was gelukkig zo. Dus wij met onze natte kleren al wel aan hangertjes naar de andere kamer gelopen en daar gelijk opgehangen. De nieuwe kamer is echt een heel stuk groter. Erg fijn dat ik nu ook op een normaal bed mag ipv zo'n bijzet bed waar ik vannacht in heb geslapen.
Na het hele wasgebeuren zijn we naar de Southgate Mall gereden. Het bleek niet zo heel groot te zijn, maar Leonie en Berniek zijn toch geslaagd. Ook nog even langs Joann gegaan, dat is een enorme craftstore. Ze hebben daar toch echt zo veel leuke dingen. Wel wat gekocht maar met het oog op de koffers toch niet teveel.
Voor het avondeten was het eigenlijk nog wat te vroeg, maar we hadden ook geen zin om later weer met de auto op pad te gaan. Dus hebben we bij de Albertsons wat salade, brood en ijs gekocht en dat net op de kamer opgegeten. Soms is dit ook net zo lekker!
En dat was eigenlijk wel wat we gedaan hebben vandaag. Best saai dus maar ook wel eens fijn zo'n bijna autoloos dagje.
kilometers: 4
overnachting: Red Lion Missoula
temperatuur: 35 graden
26 juli 2010 - Historisch
Vanochtend waren we al vroeg uit te veren, enerzijds omdat het ontbijt maar tot 9 uur was en bovendien hadden we nog een lange dag voor de boeg: vanuit Missoula met de auto naar Yellowstone.
Omdat we gisteren de was hadden gedaan, maar nog niet alles droog was, hing vanmorgen onze hotelkamer nog vol met was. Gelukkig was wel bijna alles droog dus konden we de koffers inpakken en op weg.
In Deer Lodge zijn we gestopt bij een mega ranch: de Grant-Kohrs Ranch. Deze ranch is nog steeds actief maar staat tegelijkertijd ook onder monumentenzorg en is een national park en gratis te bezoeken. Er zijn enorm veel medewerkers op het terrein aanwezig die graag een praatje met je maken of die je vragen kunt stellen. Zo kregen we bijvoorbeeld een uitgebreide rondleiding door het antieke huis van de vroegere eigenaar van de ranch. Maar omdat we niet te veel tijd hadden, hebben we niet veel meer bekeken.
Later kwamen we nog door twee spookstadjes. Eentje was Virginia City en de andere Nevada City. De eerste bleek heel toeristisch te zijn, maar wel vrij toegankelijk voor publiek. Tussen ouderwetse winkeltjes en eettentjes zaten ook leegstaande panden waar je achter glas kon zien wat er vroeger was. Heel leuk! Ik heb er nog een leuke armband gekocht. Het was vroeger een goudzoekersplaatsje en heel populair, maar toen het goud zo goed als op bleek te zijn en een nieuwe mijn in Helena werd ontdekt, is het stadje in korte tijd leeggestroomd.
Om Nevada City te bekijken, moest je eerst $10 entree betalen, en aangezien we weinig tijd hadden vonden we dat niet de moeite waard.
Inmiddels zijn we in Yellowstone aangekomen. Er wordt op verschillende plekken aan de weg gewerkt en dat hebben we al gemerkt. Omdat we een verkeerde kamer hadden geboekt, wilden we snel naar de cabin waarin we de komende twee nachten zouden verblijven, en dan is zo'n verkeersopstopping wel vervelend. Aangekomen bij het registratiegebouwtje bleek dat we inderdaad een kamer hadden met maar twee eenpersoonsbedden. Nu mag ik dus vannacht en morgennacht op het luchtbed.
We hebben hier in Yellowstone trouwens geen internet, dus vandaar dat het wat later online is gezet.
kilometers: 560
overnachting: Canyon Village, Yellowstone
temperatuur: 28
Omdat we gisteren de was hadden gedaan, maar nog niet alles droog was, hing vanmorgen onze hotelkamer nog vol met was. Gelukkig was wel bijna alles droog dus konden we de koffers inpakken en op weg.
In Deer Lodge zijn we gestopt bij een mega ranch: de Grant-Kohrs Ranch. Deze ranch is nog steeds actief maar staat tegelijkertijd ook onder monumentenzorg en is een national park en gratis te bezoeken. Er zijn enorm veel medewerkers op het terrein aanwezig die graag een praatje met je maken of die je vragen kunt stellen. Zo kregen we bijvoorbeeld een uitgebreide rondleiding door het antieke huis van de vroegere eigenaar van de ranch. Maar omdat we niet te veel tijd hadden, hebben we niet veel meer bekeken.
Later kwamen we nog door twee spookstadjes. Eentje was Virginia City en de andere Nevada City. De eerste bleek heel toeristisch te zijn, maar wel vrij toegankelijk voor publiek. Tussen ouderwetse winkeltjes en eettentjes zaten ook leegstaande panden waar je achter glas kon zien wat er vroeger was. Heel leuk! Ik heb er nog een leuke armband gekocht. Het was vroeger een goudzoekersplaatsje en heel populair, maar toen het goud zo goed als op bleek te zijn en een nieuwe mijn in Helena werd ontdekt, is het stadje in korte tijd leeggestroomd.
Om Nevada City te bekijken, moest je eerst $10 entree betalen, en aangezien we weinig tijd hadden vonden we dat niet de moeite waard.
Inmiddels zijn we in Yellowstone aangekomen. Er wordt op verschillende plekken aan de weg gewerkt en dat hebben we al gemerkt. Omdat we een verkeerde kamer hadden geboekt, wilden we snel naar de cabin waarin we de komende twee nachten zouden verblijven, en dan is zo'n verkeersopstopping wel vervelend. Aangekomen bij het registratiegebouwtje bleek dat we inderdaad een kamer hadden met maar twee eenpersoonsbedden. Nu mag ik dus vannacht en morgennacht op het luchtbed.
We hebben hier in Yellowstone trouwens geen internet, dus vandaar dat het wat later online is gezet.
kilometers: 560
overnachting: Canyon Village, Yellowstone
temperatuur: 28
Abonneren op:
Posts (Atom)